“Duologue”

A play, or part of a play, with speaking parts for two actors

Ik ben zeer blij dat de langverwachte samenwerking met Christian Noirfalise eindelijk tot stand komt, meer bepaald in galerie Sofie Van den Bossche. We hadden dit al eerder gepland, maar corona besliste daar anders over.

Duologue is een tentoonstelling die ons allebei de kans geeft om voluit te gaan. De werken van Christian en mezelf zijn heel anders, maar vertonen veel raakvlakken. Zo werken we vaak rond dezelfde thema’s en met vergelijkbare materialen – restanten van het dagelijks leven – maar elk met een eigen artistieke ingreep, expressie en specifieke invalshoek. Onze interpretatie is onvermijdelijk persoonlijk gekleurd.

Momenteel werk ik aan reproducties van boomstammen, een ‘work in progress’. Het gaat hier om afdrukken van boomstammen gemaakt van natuurlijk rubber. Dit project, waar ik enige tijd geleden mee van start ben gegaan, is gegroeid uit mijn fascinatie voor bomen. Bomen bestaan al sinds miljoenen jaren en maken ons bestaan mogelijk. Ze zijn de essentie van het leven. Ze regelen het waterbeheer, bevorderen de biodiversiteit, filteren de lucht en dempen de hitte… allemaal redenen om ze te koesteren. Uit die vaststelling ontstond het idee om oude boomstammen te archiveren en deze te presenteren in een continu evoluerend kunstproject.

Het werk van Christian Noirfalise focust op de vergankelijkheid, de schoonheid in de fragiliteit. Hij bouwt en schildert wonderlijke shelters die een vluchtige bescherming bieden tegen de tijd. Hij speelt met architecturale vormen en concepten die zowel putten uit vervlogen tijden als nieuwe, toekomstige mogelijkheden aftoetsen. Zo worden zijn shelters vreemde en toch vertrouwd aandoende cocons die je verwelkomen voor een reis buiten de tijd. Ze strekken hun vleugels, komen aanvliegen in een zwerm en creëren de vluchtige illusie van veiligheid en verbondenheid in de marge van ruimte en tijd. Ze zweven tussen verleden en oneindigheid en hebben iets utopisch maar tegelijk fundamenteel geruststellends. Misschien nodigen zij uit om de ogen te openen, bewust om te gaan met de vergankelijkheid en die te aanvaarden, haar schoonheid te waarderen voor wat ze is.