In the artwork of luc vandervelde lux (born 1969 in Leuven, lives and works in Brussels), nothing seems to be lost. While in his earlier career the focus was on figurative, photo-realistic paintings, abstract collages on paper and canvas, and social documents from travel reports, more recently, materials themselves have become the core of his artistic practice. This shift has come from seeking a foothold in times where everything changes quickly, and also from the desire for a reappraisal of materials. He has devised a way to weave a multitude of patterns and textures together to tell a new story.

No material escapes the eye of the artist: carpets, fabrics, plastic, felt, jute, rubber, knitwear, metal or wooden frames, remnants of roofing, tape or moving blankets are processed in his visual universe. It is a multi-layered world where found objects are freely brought together to relate to each other in a new harmony. While some materials are bought or collected, others are found on the street or on the way to the studio. Everything can be important and what someone else might throw away, finds a place in luc’s works. Everything, every interaction, is a potential material to work with.

What ultimately ends up in a work, he decides intuitively and on a purely visual basis. A certain coincidence remains, so that it is never certain what he will find or what he will use. There is therefore no preconceived plan, no scenario. Every installation is created by starting to work, and continuing to work. luc vandervelde lux follows the logic of each specific material that contributes to the way in which the work is designed. In doing so, he unravels the structures of the discarded materials by dismantling them and in doing and making, in building or connecting the different layers, he manifests himself consciously: recycled remnants are converted into aesthetic compositions.

The experimental process remains visible: each part shows a fragment of a memento, an anonymous presence of stories or histories. Own memories are intertwined with unknown lives, personal experiences with universal dimensions. Every work by luc vandervelde lux is like a visual memory, a tangible witness to memories that have not been lost, but have been transformed or distorted. They look like archaeological layers that are sometimes palpable but inaccessible, or just open and exposed. A revaluation takes place through the recovery of materials, through the reconstruction of possible unknown storylines. Without making moral propositions, every transformed work becomes an object of reflection that represents certain values, and invites us to position ourselves in relation to these values.

In het oeuvre van luc vandervelde lux (geboren 1969 in Leuven, woont en werkt in Brussel) lijkt niets verloren te gaan. Waar in zijn vroeger traject de focus lag op figuratieve, fotorealistische schilderijen, abstracte collages op papier en doek of sociale documenten naar aanleiding van reisverslagen, is ondertussen de materie de kern van zijn artistieke praktijk. Die aandacht is gegroeid uit het vinden van een houvast, in tijden waar alles snel verandert, en ook in het verlangen naar een herwaardering van materialen. Hij bedacht daarvoor een manier waarop hij een veelheid aan patronen en texturen met elkaar verweeft.

Geen enkel materiaal ontgaat dan ook aan de blik van de kunstenaar: tapijten, stoffen, plastiek, vilt, jute, rubber, breiwerk, metalen of houten frames, resten dakbedekking, tape of verhuisdekens worden verwerkt in zijn beeldend universum. Het is een veelgelaagde wereld waarbij gevonden voorwerpen vrijelijk worden samengebracht om zich in een bepaalde harmonie tot elkaar te verhouden. Er is materiaal dat gekocht of verzameld wordt maar er zijn vooral dingen die hij op straat of op de weg naar het atelier vindt. Alles kan belangrijk zijn en wat door iemand anders misschien wordt weg gegooid, krijgt bij hem een plaats. Elk ding, elke interactie is een potentieel materiaal om werk van te maken.

Wat er precies in een werk terecht komt, beslist hij intuïtief en op puur visuele basis. Daarbij blijft een zekere toevalligheid aanwezig, zodat nooit zeker is wat hij zal vinden of wat hij uiteindelijk zal gebruiken. Er is dan ook geen vooropgezet plan, geen scenario, maar elke installatie ontstaat door te beginnen werken en verder te werken. luc vandervelde lux volgt daarbij de logica van elk specifiek materiaal dat deels de manier bepaalt van hoe het werk wordt vormgegeven. Hij ontrafelt daarbij de structuren van de afgedankte materialen door ze te ontmantelen en in het doen en het maken, in het opbouwen of verbinden van de verschillende lagen, manifesteert zich een bewuste transformatie: gerecycleerde restanten worden omgezet in esthetische composities.

Het experimentele proces blijft zichtbaar: elk onderdeel toont een fragment van een aandenken, een anonieme aanwezigheid van verhalen of geschiedenissen. Eigen herinneringen worden verstrengeld met onbekende levens, persoonlijke ervaringen met universele dimensies. Elk werk van luc vandervelde lux is als een een visueel geheugen, een tastbare getuige van herinneringen, die niet verloren zijn gegaan, maar vervormd werden. Het lijken wel archeologische lagen die soms voelbaar maar onbereikbaar zijn of net open en bloot komen te liggen. Door de recuperatie van materialen, door de reconstructie van mogelijke ongekende verhaallijnen, vindt een herwaardering plaats. Zonder morele stellingen te poneren wordt elk getransformeerde werk een object van reflectie dat bepaalde waarden vertegenwoordigt en ons uitnodigt om ons te positioneren ten opzichte van deze waarden.

Els Wuyts
December 2019